Van Wild Vlees tot Rots
Dat je mij bloot legt, als wild vlees.
Dat.
En dat ik dan dicht schroei onder jouw
Verrukte blik.
Dat.
Urgentie lijkt uitge(s)teld.
Doch niets is minder
dan alleen.
Blozende bolle mensen
Levenssimpel.
Niets om zich
heen.
Alles uit consumptie geschept.
Niks verdween.
Alles bleef.
En wij kringelen op.
En blijven liggen tegelijk.
Rooksignalen.
overal en doorheen,
Ons eigen kijken.
Been over been.